Jestem niesamowicie wdzięczna Bogu za dar wielkopostnych rekolekcji parafialnych. Za możliwość rozmowy z o. Adamem Szustakiem. Wszystko to, co wydawało mi się we mnie takie całkiem ładne, dobre w jednym momencie zostało starte w drobny mak.
Zobaczyłam, jak wiele mnie we mnie, a jak mało Ciebie. Doświadczyłam podparcia do muru. Chciałam wyjść z letargu, więc miałam na to najlepszy czas. Pora podjąć kroki, by zwyczajnie zadbać o swoje wnętrze. Dosyć szukania kierownika i spowiednika, pora go znaleźć.
Za mną też kolejny dzień skupienia.
Tak niesamowicie dobrze się tam czuję, że aż chcę tam przyjeżdżać częściej.
Boże, dziękuję Ci za ogrom łask, jakie mi udzielasz.
Za ogrom dobra, które mnie spotyka. Za Twe błogosławieństwo.
Czasem nie chce się dużo mówić. Nie chce się dużo myśleć.
Po prostu - kocham Cię, Jezu!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz