Właściwie z poprzednim postem rozpoczęłam wakacje. Cieszę się wolnym czasem, chwilami spędzonymi w parku, nad morzem, czy też w domu czytając książki, które od dawna stoją na półce, oglądając filmy, pod kocykiem, przy kawie czy przy cieście.
Tak sobie myślę, że w ciągu roku akademickiego mało a nawet bardzo mało było okazji do takiego spędzenia czasu. Do tego, aby pójść na spacer, zaszyć się w zieleni parku czy zachwycić falującym morzem. Nie było czasu, aby móc przestać myśleć.
Teraz mogę nadrobić zaległości, odetchnąć fizycznie, choć chyba najbardziej psychicznie.
W międzyczasie pora tak na serio serio rozejrzeć się za spowiednikiem i wspólnotą.
Nie umiem tego dobrze nazwać, ale widzę, jak zmieniam się z roku na rok. Jak zaczynam czego innego potrzebować, czego innego szukać.
Tak się zastanawiam, czy są jakieś wspólnoty na terenie Trójmiasta dla osób będących w trakcie/czy też po formacji ćwiczeń ignacjańskich, coś na tej zasadzie. Albo jeszcze lepiej w klimacie Lectio Divina. Słowo Boże, Adoracja, Eucharystia, klimat ciszy, może też modlitwa brewiarzowa. Może ktoś zna, umie wskazać?
Tego szukam, tego mi na teraz potrzeba.
----
I z każdym dniem, z każdą rozmową z nią, dziękuję Ci za ogrom dobra duchowego, za bogactwo duchowe jakim mnie obdarowałeś i obdarowujesz dalej. Wybacz moje różne roszczenia, a ugruntuj w dziękowaniu za to, co mam, bo otrzymałam od Ciebie! Jednocześnie, proszę Cię, wejrzyj na nią. Obdarz ją swoją wszechogarniającą miłością, daj doświadczyć że jest piękna w Twoich oczach, że ma ogromną wartość jako Twoje dziecko. Że żaden jej grzech, żaden upadek nie jest większy od Twej dobroci i Twego miłosierdzia dla niej. Że nie ma zranienia, którego nie jesteś w stanie uzdrowić. Ja wierzę, Panie, że ona dojrzeje, że przeszłość nie będzie dla niej kulą u nogi, że otworzy się na dar przebaczenia! Ja w to wierzę, Panie, a jak bardzo Ty sam musisz w nią wierzyć? Ja wierzę, Panie, że podobnie jak w moim życiu, tak i w jej życiu chcesz czynić wszystko nowe!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz