Powiedziałam :)

I znów nie umiem nie dziękować i nie być wdzięczną Bogu. :)

Przedwczoraj wieczorem poznaliśmy nowego ojca. Dosłownie chwila rozmowy. Gdy się przedstawiliśmy, ucieszył się, prawdopodobnie będzie miał naszą wspólnotę :) Wydaje się w porządku :) Wczoraj opowiedziałam o tym, jak wyglądały spotkania. Ważne wydaje się to, że nikogo nie pomija, wszystkim podaje rękę. I chyba nawet zrozumiał moje specyficzne poczucie humoru :P

Spotkałam też nauczycielkę z czasu od 1-3 klasy podstawowej. Poznała mnie, pamiętała moje imię. Jej radość była niesamowita! Moja zresztą też. Trochę porozmawiałyśmy. Teraz już 10 lat jest na emeryturze, niedługo wyjeżdża za granicę do swych wnuków. Pięknie. Na szczęście nie musiałam tłumaczyć, czemu robię dopiero drugi rok studiów... :)


Ale jestem jeszcze za coś innego ogromnie wdzięczna Bogu.
Za rozmowę z moją siostrą. Powiedziałam o swoich dalszych planach. Że po studiach wybywam. Prawdopodobnie tam. Zdziwiona. Że nie w to samo miejsce. Że daleko. Był szok, ale... spokojnie! Ucieszyła się, że nie zamknięty. Trudne było przyjęcie, że tak daleko, lecz załagodziłam to słowami, że będę mogła raz w roku przyjechać na troszkę. Nie do końca udało mi się pocieszyć, ale... agresji nie ma, a temat zginął wśród innych. Lecz to nieistotne. Dla mnie ważne to, że wypowiedziane. Że nie muszę się już bać co pomyśli, jak zareaguje. Prawda wyzwala :)


Dziś pierwszy czwartek miesiąca. Lepiej być nie może :)

Cause You're all I want, You're all I need, You're EVERYTHING